"PIĘTNO DIABŁA" ADRIAN BEDNAREK

Wydawałoby się, że Kuba Sobolański to wyrachowany morderca nie mający skrupułów, który nie zapomina błędów, a jednak tkwiąca w nim zemsta blednie. Jest człowiekiem inteligentnym, a mam wrażenie jakby sztuczki Soni na niego działały. Czyżby w jego poukładanym świecie ktoś miał nad nim władze? Uczucia, pożądanie, nostalgia? Zadziwia mnie swoją biernością i opieszałością, gdzie jest ten pragmatyczny facet, który walczył o swoją wolność?

Kuba po raz kolejny działa nie szablonowo, przetrwał odsiadkę dzięki sprytowi, jego tok myślenia jest niesamowity, a efekt piorunujący, chodź na granicy z prawem. Dlatego jego życie po wyjściu z więzienia jest rozczarowujące, gra tak jak mu zagra Sonia i mam wrażenie, że to ona wodzi go za nos. Umie wzbudzić poczucie winy, wspomnienia, wie w który punkt uderzyć i gdzie najbardziej zaboli.

Jedyną słabością Soni jest Kuba, ale i chęć pokazania, że jest lepsza, silniejsza i bardziej spostrzegawcza niż on. Samoocena słabnie i popełnia błędy niewybaczalne tym samym lawirując nad ich wspólną wolnością. Wtedy wkracza Kuba ze swoim logicznym myśleniem, ale nie rozumiem dlaczego nie sprawdza sam co robi Sonia, a daje jej wolną rękę?

Mam sprzeczne uczucia co do tej części, z jednej strony cenie inteligencje Kuby, a z drugiej przeklinam, że jest tak naiwny, że coś nie zrobi ze swoim balastem. Doprowadza Sonię do obłędu, a przecież w takich momentach jest najbardziej niebezpieczna i nie trudno o błąd.

Końcówka... jak zwykle rozwala totalnie system i mam chęć krzyczeć, bo to kolejne bagno, które wciąga wszystkich na dno, kolejna niepewność i żal do siebie nawzajem, bo ktoś wie, ktoś obserwuje ich ruch, a starcie tytanów oznacza jedno, walkę o siebie i kolejny udany dzień w raju.

Za egzemplarz dziękuję: