"TRZECIA SIOSTRA" LOUISE JENSEN

Głupota ludzka nie ma granic... Zastanawiam się jak można być tak bezdusznym, zapatrzonym w siebie człowiekiem. Mówi się, że cel uświęca środki, ale skutki mogą być nieodwracalne, a psychika małego dziecka wystawiona na próbę, która może się okazać nie do udźwignięcia, a charakter spaczony i żeby go znowu doprowadzić do ładu potrzebny jest czas... Tylko zawsze pozostanie w sercu rysa i albo pęknie i się rozleje na cały umysł, albo zostanie załatana. Ale czy wszystkie złe wspomnienia można wyrzucić...? Czy do końca życia zostaje zadra?

Poznajemy trzy siostry. Jedna starsza Carly i dwie bliźniaczki Leah i Marie. W dzieciństwie zostały uprowadzone i borykają się z dniem codziennym by zapomnieć i nie myśleć o tym co było. Nie jest to łatwe, bo pomimo, że są pod stałą opieką psychologiczna walczą ze swoimi wyrzutami sumienia i obawą, że to "ja" jestem winna uprowadzenia. Carly przeświadczona jest że gdyby poświęciła więcej uwagi młodszym siostrom to nie doszłoby do tej tragedii. Leah nie może pogodzić się z tym, że nie domknęła drzwi trzykrotnie i teraz w dorosłym życiu ma na tym punkcie obłęd - wszystkie czynności powtarza ma nerwicę natręctw. Marie jako jedyna opuściła swoje rodzinne miasteczko - zmieniła otoczenie i pragnie występować na scenie. Jednak gdy zapada noc jest strasznie samotna i zatapia swoje smutki w alkoholu i innych używkach. Czuje się winna, bo gdyby nie wyrzuciła piłki dla psa za płot nie byłoby całego zdarzenia.

Problemy, kłopoty oplatają siostry, a dziennikarze nie dają im spokoju tym bardziej, że zbliża się 20 rocznica ich porwania. Dziewczyny są podenerwowane i nie ułatwia fakt, że ich oprawca ma wyjść na wolność za dobre sprawowanie. Fobie przychodzą ze zdwojoną siłą. Pojawiają się dziwne listy, obserwacje i znika jedna ze sióstr. Tylko pytanie czy była to ucieczka od zgiełku i okropnego miejsca gdzie wszystko się zaczęło? Czy jednak maczała w tym palce osoba trzecia?

Żeby trochę uspokoić akcję jesteśmy karmieni odczuciami z dnia porwania. Zaglądamy do przeszłości... Widzimy małe dziewczynki, które muszą sobie poradzić z nie codzienną sytuacją. Porwanie, uwięzienie, zimno, poczucie zagrożenia i głód. Carly szukała rozwiązania jak uciec i jak ochronić bliźniaczki, jej tok rozumowania zaskakuje. Zawsze jest w pobliżu, by podać pomocną dłoń siostrą i po mimo, że mogła uciec samodzielnie nie zostawia bliźniaczki same na pastwę losu.

Rozwiązanie... Pęka mi serce, czuje niewyobrażalny smutek i żal do najbliższego otoczenia. Jak tak można narażać kogoś na niebezpieczeństwo? Być bezwzględnym, pozbawionym uczuć. Nie potrafiłabym po czymś takim spojrzeć sobie w oczy. Historia wzrusza i wywołuje wiele emocji, a najważniejsze zaskakuje.

Za egzemplarz dziękuję: