"CZERŃ RUBINU" KLAUDIA MAX

Czuję lekką irytację, skończyło się i zastanawiam się czy będzie kontynuacja? Bo moment w którym urywa się ślad jest dla mnie nie do przełknięcia, znowu to zrobiła? Jak można być tak lekkomyślnym, trzeba brać odpowiedzialność za własne czyny. Nie wolno wiecznie uciekać od problemów.

Początek - ciekawa historia, która intryguje. Luiza Dot pragnie zostać psychologiem, by poznać swoją słabą stronę. Słyszy i widzi różne niestworzone rzeczy, rodzina wmawia jej, że to omamy, halucynacje, że ma to związek z jej depresją i schizofrenią i tym bardziej odradzają jej kierunek, który wybrała na studiach. Luiza jednak chcę poznać mechanizm i pomóc sobie i innym w tej kwestii jest nieugięta. Jej świat jest w miarę poukładany do czasu... gdy na uczelni pojawia się nowy wykładowca...

Nagle ktoś na nią czyha, obserwuje, dochodzą nietypowe wizje i wielka empatia. Luiza myśli, że to znowu podświadomość płata jej figla, gra na jej odczuciach i wrażeniach. Czy przeszłość powróci nieproszona i rozwiąże nadchodzące problemy? Czy Luiza zaufa wykładowcy Dawidowi Drwalowi? Czy rodzice skrywają przed kobietą jakąś tajemnicę?

Wszystko pomału się wyjaśnia, jednak ja mam wrażenie, że w niektórych kwestiach są luki i dziury, które wypadałoby wypełnić. Miałam nadzieję, że historia się zakończy jednak albo autorka zostawiła nas w niepewności, albo będzie jeszcze kontynuacja, ja wybieram drugą możliwość mając nadzieję, że uzyskam odpowiedzi na swoje pytania.

Nie zabraknie magicznych stworzeń, demonów i standardowych postaci jak wilkołaki, wampiry, wojownicy, ale i można poznać "widzących", więc historia jest ciekawa, ale... zachowanie głównej bohaterki jest irytujące wiecznie przed czymś ucieka, podejmuje jedną decyzje po czym się wycofuje, jest infantylna i wkurzająca i końcówka, która pozostawia rezerwę i lekkie rozczarowanie. Mam nadzieję, że będzie kolejna część by dowiedzieć się szczegółów na, które nie znam odpowiedzi.

Za egzemplarz dziękuję: