"DZIEDZICTWO ZBRODNI" ADRIAN BEDNAREK

Jestem rozczarowana, czuje lekki niedosyt, nie tego się spodziewałam. Książki autora Adriana Bednarka zawsze wzbudzały we mnie wiele emocji i czytałam je z wypiekami na twarzy, tym razem czuje mętlik, bo niby akcja dzieje się szybko, zwroty są zaskakujące, ale czegoś brakuje, tej kropki nad i, efektu WOW.

Dominik w bardzo młodym wieku musi dokonać wyboru, który nie jest łatwy, w dodatku od tego zależy jego przyszłe życie. Beztroski czas zostaje zamieniony, a świat odwrócony do góry nogami. Ojciec wiedział kiedy w niego uderzyć, jak zagrać na uczuciach, by uzyskać wyznaczony cel, jak syna ukształtować pod wpływem presji.

Po latach ćwiczeń i wyrzeczeń syn i ojciec współpracują razem za zadanie mają pozbycie się czteroosobowej rodziny, ale tu popełniają błędy, które należy tuszować, ucieczka kobiety wprowadza w ich życie mętlik i niezadowolenie ze strony zleceniodawców. Dominik musi odnaleźć Marysie i zlikwidować, ale relacja, która między nimi się wywiąże jest skomplikowana, a każdy ich wspólny dzień buduje dziwną więź.

Wydaje mi się, że wątek romansu jest dla mnie nie do przełknięcia, może autor miał na myśli syndrom sztokholmski, ale jednak tym razem do mnie nie przemawia. Jak dla mnie postacie były mało wyraziste, brakowało mi motywacji i wniknięcia do szczegółowego wnętrza głównych bohaterów, bo za to pokochałam tego autora za wnikliwą analizę psychiki ludzkiej tu był tylko zarys, brak logiki. Niby szybko się to czytało, ale... czułam rozdrażnienie sytuacjami i tokiem rozumowania osób występujących w książce, jak dla mnie jedna ze słabszych historii tego pisarza.

Za egzemplarz dziękuję: