"PRZYPOWIEŚĆ O PIĘKNEJ MIŁOŚCI" ELŻBIETA ANTONOWICZ

Wystarczyła chwila, by rozpalić żar miłości, ukradkowe spojrzenia, ton głosu i sylwetka, w dodatku uśmiech, który roztapia w sercu lód. Czy może istnieć miłość od pierwszego wejrzenia? Czy różnice kulturowe mogą się połączyć?

Gabrysia kobiet pełna wigoru, która rezygnuje ze swojego poukładanego życia, bo nie chce być ekonomistką i pracować w rodzinnym sklepie, ona woli pracę z dziećmi i to im poświęca swój wolny czas. Pod wpływem impulsu wyjeżdża do podgórskiej wioski jako opiekunka kolonii i tam spotyka jego, Pawła, górala.

Paweł bardzo przystojny, elokwentny i z dobrymi manierami. Wiele miejscowych kobiet ostrzy sobie pazurki, ale on jest nie wzruszony do czasu... Gdy we wsi pojawia się miastowa o pogodnym usposobieniu i podejściu do dzieci.

Gabrysia porzuca wszystko, bo wierzy, że miłość przezwycięży przeciwności losu, w spadku dostaje nadopiekuńczą teściową i idealnego męża, ale czy aby na pewno?

Początkowo działają endorfiny, zauroczenie i Gabryela widzi świat w różowych okularach, gdy przychodzi codzienność, kobieta czuje się osaczona i samotna. Czy jej przeczucia są mylne? Czy zbliży się do swojej teściowej?

Historia opowiada o życiowych problemach, o pozorach i wtrącaniu się miejskiej społeczności, o wyborach, które niosą ze sobą konsekwencje. Czasem warto zaryzykować, ale najpierw trzeba wyznaczyć granicę, opowiedzieć o swoich obawach, a przede wszystkim być szczerym wobec drugiej osoby. To daje mocne fundamenty na których można zbudować bardzo dobrą relacje.

Za egzemplarz dziękuję: