"POKUSA DIABŁA" ADRIAN BEDNAREK

 

          "POKUSA DIABŁA" ADRIAN BEDNAREK

           Czasem zadziwia mnie postawa Kuby Sobańskeigo jest bardzo inteligentny i przebiegły, ale jego instynkt zawodzi, bo gdy jego żądza mordu jest zaspokojona nie dostrzega podstawowych zagrożeń. Błędy, które potem poprawia nie zawsze wpływają na jego korzyść. Uświadamia mi, że jego normalność to tylko etap i jego dusza zawsze będzie tęskniła za nie osiągalnym, bo w pewnych aspektach już nic się nie naprawi. Czy taki człowiek potrafi kochać? Czy pokona swojego wewnętrznego demona?

           Ta część pokazuje jak Kuba słaby jest emocjonalnie i nieporadny na niektóre niespodziewane czynniki zewnętrzne, wpada w nie jedną pułapkę, a bystry umysł jest przeciążony tłumi nostanglie, bo nie umie uzyskać efektu równowagi. Nowa kobieca postać daje mu popalić i dodaje kolorytu. Dona z kolei pokazuje się w innej odsłonie z jednej strony ją podziwiam, z drugiej nie rozumie.

            Kolejne dni w raju nie są doskonałe tym bardziej, że grasuje Mim i nie jest to Kuba Sobolański. To naśladowca i wielbiciel Rzeźnika Niewiniątek ile rzeczy wie, czy domyśla się, że prawdziwy morderca jest na wolności? Czy stracie tych dwóch tytanów skończy się katastrofą czy współpracą?

            Czy podoba mi się ta część? Wydaje mi się trochę słabsza od pozostałych, czegoś mi zabrakło... Oczywiście nie mogę zarzucić autorowi braku wyobraźni, bo jego wgląd do umysłu seryjnych morderców  doprowadza do zawrotu głowy i za to pełen szacun. Dodam tylko tyle, że końcówka ma powiązanie z tytułem i wszystko wskazuje na to że "pokusa" może okazać się silniejsza niż swoje bezpieczeństwo.