"WIARA, NADZIEJA, MIŁOŚĆ" MONIKA JAGODZIŃSKA

            "WIARA, NADZIEJA, MIŁOŚĆ" MONIKA                                  JAGODZIŃSKA

"Ostatnio często płaczę. Mam dość. Nie jestem aż tak silna. Psycholog, psychiatra, straszenie szpitalem, straszenie śmiercią. W sumie ona byłaby najlepszym rozwiązaniem. Słyszysz? Kobieto z kosą, Aniele Ciemności, pochłaniaczu dusz czy jakąkolwiek inną postać przyjmujesz? Nie, nie słyszysz! Kolejne łzy ściekają po moim karku. Wołam od... Jak długo? Nie liczę. Nie pamiętam. Nieważne. I tak zostanę zignorowana. Jak zawsze. Jak zwykle. Moje prośby idą w nicość. Moje modlitwy okazują się daremne.

                          Mocne słowa na początek książki - od razu widać, że będzie to emocjonująca podróż do świata zagubionej nastolatki o słabej psychice i samoocenie. 

                           Szkoła skupisko różnych ludzi, charakterów, osobowości... 

Tu wszystko się zaczęło... Wystarczył jeden głupi pomysł i jego realizacja na oczach innych na fb, kontrowersyjne zdjęcia Diany, które obiegły całą społeczność.

Dziewczyna nie może uwierzyć, że została tak perfidnie wykorzystana, ośmieszona przez swoją tuszę. Zaczyna działać - nie chcę, żeby sytuacja się powtórzyła... Razem z mamą kupują zdrową żywność, Diana zaczyna ćwiczyć, najpierw po kilka minut dziennie, potem czas się wydłuża. Widać pierwsze efekty... i tu należy uważać, bo między dietą, a sportem jest cienka linia, którą niestety główna bohaterka przekroczyła... 

"W lustrze przestałam widzieć jakąkolwiek zmianę. Tak jakbym zatrzymała się w miejscu. Patrzyłam na siebie i widziałam dziewczynę, której znowu się nie udaje osiągnąć tego, co wcześniej sobie zaplanowała. Czyżby była za słaba?"

                             Zaczynają się pierwsze kłamstwa, tuszowanie wagi, ubieranie warstwy ubrań, wyrzucanie jedzenia, odizolowanie od przyjaciółki i rodziny. To co miało dać Dianie szczęście rozpłynęło się we mgle, bo dziewczyna jest wiecznie zmęczona, podenerwowana i na niczym nie umie skupić swojej uwagi. 

                             Jak kończy się historia i przez co musi jeszcze przejść Diana, żeby zobaczyć problem? Czy będzie walczyć nie tylko z anoreksją, ale również z bulimią...? Czy odbuduje siebie na nowo...? Czy się podda i umrze...? 

                            Książka napisana jest w prosty sposób, może dotrzeć nie tylko do osób dorosłych, ale również do nastolatków, którzy nie wiedzą do czego może doprowadzić odchudzanie. Dla młodszego pokolenia może być przestrogą, a dla rodzica jest wskazówką w którym momencie ma zaingerować w życie młodocianego. Dla mnie był to czas wzruszeń i niepokoju, radość przeplatała się ze smutkiem. Czułam jakby ten problem dotyczył kogoś mi bliskiego, a dlaczego...? Bo autorka stworzyła tą książkę w postaci pamiętnika, rozterki Diany są opisane w bardzo realny sposób i nie raz zakręciła mi się łza w oku. Mocno byłam zaangażowana w życie głównej bohaterki, kibicował jej i cieszyłam się z każdej pozytywnej sytuacji i po mimo, że książka ma niewiele stron wzbudziła we mnie wiele przemyśleń, moim zdaniem powinna być podawana jako przykład w szkole dla wszystkich zagubionych, a może wtedy podniesie ich na duchu i pokaże co zrobić w trudnych sytuacjach życiowych. 

Czy jest idealna... nie ma parę błędów np. bardzo często zdarzają się powtórzenia w zdaniu, mogłabym przyczepić się jeszcze paru rzeczy, powiem jedno... ja skupiłam się na historii, a ona mnie powaliła i wzruszyła.